idź precz

См. также в других словарях:

• precz — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} z nacechowaniem ekspresywnym: dokądś daleko, jak najdalej, w niewiadomym kierunku (używane przy czasownikach wyrażających oddalanie się, usuwanie się, wyrzucanie skądś): Wyrzucili go precz z domu …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… …   Słownik frazeologiczny

• piorun — m IV, D. a ( u), Ms. piorunnie; lm M. y «gwałtowne i potężne wyładowanie elektryczności pomiędzy dwiema chmurami albo pomiędzy chmurą a ziemią, któremu towarzyszy huk i błyskawica; grom» Jasny, gwałtowny, nagły, ogłuszający piorun. Huk, trzask,… …   Słownik języka polskiego

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

• diabeł — m IV, DB. diabełbła, C. diabełbłu, Ms. diabełble; lm M. te diabełbły, ci diabełbli, DB. diabełbłów «w judaizmie i chrześcijaństwie: anioł upadły, strącony przez Boga do piekieł, kuszący ludzi do grzechu; zły duch, szatan, czart» Czysty, istny,… …   Słownik języka polskiego

• złamanie — n I 1. rzecz. od złamać Złamanie pieczęci. Złamanie prawa, przepisów. ◊ pot. Idź na złamanie karku «idź precz» ◊ Iść, jechać, lecieć, pędzić na złamanie karku «iść, jechać, lecieć, pędzić bardzo szybko, na oślep» 2. lm D. złamanieań «miejsce, w… …   Słownik języka polskiego

• fora — pot. «okrzyk wyrażający żądanie natychmiastowego opuszczenia przez kogo jakiegoś miejsca; idź precz» dziś zwykle w wyrażeniu: Fora ze dwora. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• marsz — m II; lm M. e, D. ów 1. D. u «posuwanie się naprzód równomiernym, rytmicznym krokiem, równomierny, rytmiczny chód; maszerowanie» Długi, uciążliwy, forsowny, szybki marsz. Iść równym marszem. Śpiewać w marszu. Pułk zbierał się do marszu. ∆ Marsz!… …   Słownik języka polskiego

• nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu …   Słownik języka polskiego

• wynieść — dk XI, wynieśćniosę, wynieśćniesiesz, wynieśćnieś, wynieśćniósł, wynieśćniosła, wynieśćnieśli, wynieśćniesiony wynosić ndk VIa, wynieśćnoszę, wynieśćsisz, wynieśćnoś, wynieśćsił, wynieśćnoszony 1. «niosąc usunąć coś skądś, wziąć coś skądś i… …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego